آی مامان جان تی واسی چَقَد خودا خودا بگم
از تی لوطف تی صفا ،تی قلب با وفا بگم
پر بَزَیی بوشویی از می خانه دور بویی
می چراغ خانه یَه یک سره خاموش کودی
بامو ایام بهار تو مار چِره دیره کودی
مَره از تی دوری جا خودا دانه پیر کودی
گول سبزه وبنفشه مِره رنگ بو ناره
تو مَره جِی عمرو جِی می زندگی سیره کودی
گول سبزه وبنفشه مَره یاد یک زمانی آوَره
مَره یاد یَک زمان ،می شادمانی آوَره
مَره یاد اون زمان ، می زندگانی آوَره
زَجرَ سالان بی دِبی که من جَوانم جان مار
تو تَره پیر کودی که من بَمانم جان مار
بعد تو خاک بَرسَره از زندگانی جان مار
بعد تو خاک بَرسَره از زندگانی جان مار
یا زهرا یا زهرا
یا ام ابی ها
آسمانه می دیله ابر سیاه پُورَ کوده
تی دوری خودا دانه ،آخر مَره پیر کوده
دیل پریشان و سیه بخت و زمین گیرهَ کوده
آی مردوم ؛
من نَنَم می مار چِره دیره کوده
من نَنَم می پِر چِره دیره کوده
آی مامان؛
اَنقدر می چومه اَن راه بَنمه
هفت شَبَه
شب می بر جا من تَره جا بَنَمه
که اگر می پِر بایِه صوبا دَمه
که اگر می مار بایِه صوبا دَمه
می دیل سر بَنَه خو قَدَمه
یا زهرا یا زهرا
یا ام ابی ها
خوداوندا می دیل بی تابه امشب
آخ نَنَم می چوم چِره بی خوابه امشب
بی خوابه امشب
مُسلمانان عالم
مُسلمانان غَمَه می جان دَکَفته
وای نَنَم می بخت واقبال کُویه جوخوفته